Το υγιές ξύλο στη μορφή του καυσόξυλου ξηραμένου στο 16% του ξηρού του βάρους, όπως και στη μορφή των πέλλετς από δασική βιομάζα που φέρουν πιστοποίηση για χρήση σε κατοικίες, καθώς και το ξύλο στη μορφή μπρικέτας από ξηραμένα πλανίδια και πριονίδι ξύλου, αποτελούν ιδανικά προϊόντα για σωστή καύση, γιατί είναι οικολογικά προϊόντα αειφορίας και δεν πρέπει να γίνεται σύγκριση με το ηλεκτρικό ρεύμα το αέριο και το πετρέλαιο που εξαντλούνται. Αυτά τονίζουν σε άρθρο τους στο Reporter, ο Σωτήρης Καραστεργίου Καθηγητής ΤΕΙ Θεσσαλίας Τμήμα Σχεδιασμού και Τεχνολογίας Ξύλου και Επίπλου και ο Γιάννης Κακαράς, τ. Καθηγητής ΤΕΙ, Δασολόγος - Τεχνολόγος ξύλου.
Μάλιστα οι δύο καθηγητές τονίζουν ότι το πρόβλημα της αιθαλομίχλης στις μεγάλες πόλεις οφείλεται κύρια στην ατελή καύση καυσόξυλων, που πωλούνται με κύρια ευθύνη της πολιτείας, με μεγάλη περιεκτικότητα υγρασίας (πάνω από 30% και μέχρι 60%) από όλα τα καταστήματα πώλησης. Η λύση βρίσκεται στη δια νόμου υποχρέωση πώλησης μόνο ξηραμένων καυσόξυλων, στο συνεχή έλεγχο της αγοράς και στην ενημέρωση του κοινού επάνω στις βασικές αρχές σωστής καύσης του ξύλου.
Σύμφωνα με τους δύο επιστήμονες, το ξύλο είναι αναμφίβολα το καλύτερο από οικολογική άποψη υλικό για θέρμανση, γιατί είναι βιολογικό προϊόν αειφόρου ανάπτυξης των δασών, το οποίο παράγεται ως παραπροϊόν κατά τη συγκομιδή των κύριων δασικών προϊόντων που είναι κυρίως τα προϊόντα πριστής δομικής ξυλείας. Το ξύλο ως προϊόν φωτοσύνθεσης αποτελεί αποθήκη ηλιακής ενέργειας και όταν καίγεται με το σωστό τρόπο, παράγει θερμότητα και ταυτόχρονα δημιουργεί μια θαλπωρή και μια ιδιαίτερα ζεστή ατμόσφαιρα για ξεκούραση και χαλάρωση.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα προϊόντα ξύλου που διατίθενται στην ελληνική αγορά ως καύσιμη ύλη είναι τα καυσόξυλα για τζάκι ή για σόμπα, οι μπρικέτες ξύλου (συμπιεσμένα ξηρά πλανίδια και πριονίδι συνήθως σε κυλινδρική μορφή), τα ξυλοκάρβουνα και τα τελευταία χρόνια τα πέλλετς (μικρά ξηραμένα και συμπιεσμένα πλανίδια ξύλου και πριονίδι σε πολύ μικρό κυλινδρικό μέγεθος με διάμετρο 4 έως 5 mm και μήκος 7 έως 8 mm).
Τι πρέπει να γνωρίζει κάποιος που επιλέγει το ξύλο ως καύσιμο; Για όλα τα προϊόντα καύσιμου ξύλου, βασική προϋπόθεση είναι το ξύλο να έχει υποστεί ξήρανση, δηλ. να έχει απομακρυνθεί η υγρασία του, σε ποσοστό υγρασίας γύρω στο 16% του ξηρού βάρους του. Για να καταλάβουμε το θέμα της υγρασίας του ξύλου σε σχέση προς την πυκνότητά του θα αναφέρουμε το εξής απλό παράδειγμα: έστω ότι έχουμε ένα τεμάχιο ξύλου εντελώς ξηρό, δηλ. με καθόλου υγρασία στη μάζα του και ότι έχει βάρος 100gr. Αν αφήσουμε το ξύλο αυτό μέσα στο νερό ή σε πολύ υγρό περιβάλλον μέχρι να φθάσει το βάρος του στα 120 gr, τότε λέμε πως η περιεχόμενη υγρασία του συγκεκριμένου τεμαχίου είναι 20% του ξηρού βάρους του. Αν το αφήσουμε για περισσότερο χρόνο μέχρι να φθάσει τα 160gr, τότε λέμε ότι έχει υγρασία 60% κ.ο.κ.
Τα προβλήματα όμως δε σταματούν εδώ. Το υγρό ξύλο δεν καίγεται εύκολα, ρυπαίνει το περιβάλλον με τη δημιουργία καπνού (δημιουργεί αιθάλη και βουλώνει την καμινάδα ή τις σωληνώσεις) και καταναλώνεται μεγάλο μέρος της θερμαντικής αξίας του για να εξατμισθεί το νερό που περιέχει στη μάζα του. Με λίγα λόγια το υγρό ξύλο είναι ακριβό και ασύμφορο, με μειωμένη θερμαντική αξία και ρυπογόνο υλικό ως καύσιμο.
Μάλιστα οι δύο καθηγητές τονίζουν ότι το πρόβλημα της αιθαλομίχλης στις μεγάλες πόλεις οφείλεται κύρια στην ατελή καύση καυσόξυλων, που πωλούνται με κύρια ευθύνη της πολιτείας, με μεγάλη περιεκτικότητα υγρασίας (πάνω από 30% και μέχρι 60%) από όλα τα καταστήματα πώλησης. Η λύση βρίσκεται στη δια νόμου υποχρέωση πώλησης μόνο ξηραμένων καυσόξυλων, στο συνεχή έλεγχο της αγοράς και στην ενημέρωση του κοινού επάνω στις βασικές αρχές σωστής καύσης του ξύλου.
Σύμφωνα με τους δύο επιστήμονες, το ξύλο είναι αναμφίβολα το καλύτερο από οικολογική άποψη υλικό για θέρμανση, γιατί είναι βιολογικό προϊόν αειφόρου ανάπτυξης των δασών, το οποίο παράγεται ως παραπροϊόν κατά τη συγκομιδή των κύριων δασικών προϊόντων που είναι κυρίως τα προϊόντα πριστής δομικής ξυλείας. Το ξύλο ως προϊόν φωτοσύνθεσης αποτελεί αποθήκη ηλιακής ενέργειας και όταν καίγεται με το σωστό τρόπο, παράγει θερμότητα και ταυτόχρονα δημιουργεί μια θαλπωρή και μια ιδιαίτερα ζεστή ατμόσφαιρα για ξεκούραση και χαλάρωση. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα προϊόντα ξύλου που διατίθενται στην ελληνική αγορά ως καύσιμη ύλη είναι τα καυσόξυλα για τζάκι ή για σόμπα, οι μπρικέτες ξύλου (συμπιεσμένα ξηρά πλανίδια και πριονίδι συνήθως σε κυλινδρική μορφή), τα ξυλοκάρβουνα και τα τελευταία χρόνια τα πέλλετς (μικρά ξηραμένα και συμπιεσμένα πλανίδια ξύλου και πριονίδι σε πολύ μικρό κυλινδρικό μέγεθος με διάμετρο 4 έως 5 mm και μήκος 7 έως 8 mm).
Τι πρέπει να γνωρίζει κάποιος που επιλέγει το ξύλο ως καύσιμο; Για όλα τα προϊόντα καύσιμου ξύλου, βασική προϋπόθεση είναι το ξύλο να έχει υποστεί ξήρανση, δηλ. να έχει απομακρυνθεί η υγρασία του, σε ποσοστό υγρασίας γύρω στο 16% του ξηρού βάρους του. Για να καταλάβουμε το θέμα της υγρασίας του ξύλου σε σχέση προς την πυκνότητά του θα αναφέρουμε το εξής απλό παράδειγμα: έστω ότι έχουμε ένα τεμάχιο ξύλου εντελώς ξηρό, δηλ. με καθόλου υγρασία στη μάζα του και ότι έχει βάρος 100gr. Αν αφήσουμε το ξύλο αυτό μέσα στο νερό ή σε πολύ υγρό περιβάλλον μέχρι να φθάσει το βάρος του στα 120 gr, τότε λέμε πως η περιεχόμενη υγρασία του συγκεκριμένου τεμαχίου είναι 20% του ξηρού βάρους του. Αν το αφήσουμε για περισσότερο χρόνο μέχρι να φθάσει τα 160gr, τότε λέμε ότι έχει υγρασία 60% κ.ο.κ.
Τα προβλήματα όμως δε σταματούν εδώ. Το υγρό ξύλο δεν καίγεται εύκολα, ρυπαίνει το περιβάλλον με τη δημιουργία καπνού (δημιουργεί αιθάλη και βουλώνει την καμινάδα ή τις σωληνώσεις) και καταναλώνεται μεγάλο μέρος της θερμαντικής αξίας του για να εξατμισθεί το νερό που περιέχει στη μάζα του. Με λίγα λόγια το υγρό ξύλο είναι ακριβό και ασύμφορο, με μειωμένη θερμαντική αξία και ρυπογόνο υλικό ως καύσιμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας τη γνώμη σας.